Hayatının sonunda Mikhail Yurievich LermontovYaşamın anlamı, değerleri ve öncelikleri hakkında çok şey yansıtır. Yakında ölümünü öngörüyor ve yaşam döneminin sonuçlarını özetlediği gerçekten eşsiz eserler yazıyormuş gibi. Ve işte onun güzel lirik şiir "Ve sıkılmış ve üzgün" hayat ona oldukça umutsuz görünüyordu nerede, onun umutlarını ve hayallerini uymayan dikkat çekmek için değil mümkün değildir.
Öz eleştirmen, psikopat ve kibirliLermontov edebi becerilerinde güzeldi. Hayallerinin gerçekleşmeyeceğini erken fark etti. Ama o büyük bir askeri lider ya da yazar olmak istiyordu. Ancak komutanı olmadı ve çağdaşlarının edebiyatında özel bir niş işgal etmeyi başaramadı.
Lermontov, her şeyde Puşkin'e gerçekten tapıyorduonu taklit etti ve çok onun idolü gibi olmak istiyordu. Ama sonunda ikinci Puşkin'in bundan çıkmayacağını itiraf etti. Dahası, Lermontov, sert, eleştirel, açığa çıkaran ve özgürlüğü seven edebi eserlerinden dolayı kendini kötü şöhret kazanmıştır. Ondan - kalıtsal bir soylucu, Petersburg ve Moskova'nın yüksek toplumunun tüm etkili temsilcileri geri döndü. Yetkililer, yaptığı çalışmalarla uyuşmazlığa ve karışıklığa katkıda bulunduğuna inandılar.
"Ve sıkıcı ve üzgün" analiz Lermontov hakkında konuşuyorhayatının son yıllarında şairin ciddi bir depresif durumdaydı. Şair sadece ölümünü beklemiyor, bilinçaltında da bunu istemiyordu.
Ve o andaki tek şey onunGerçekten endişeli, bunlar felsefi bir doğanın soruları: hayatının anlamı, neden bu dünyada olduğu, neden hayatının bu kadar kasvetli ve işe yaramaz olduğu. Lermontov'un kafasında, bu ünlü şiirin "Bu sıkıcı ve üzgün" olarak doğduğunun yansıması zordu. İçinde, başarısız yaratıcılığının altında belli bir çizgiyi getiriyor ve hayat kurmuyor.
Bu şiiri kısaca analiz edersenizoluşturulma tarihi, çağ, tür, tema, güdü, ifade aracı: Plan, birkaç temel noktaları not edebilirsiniz. Bütün bu bileşenleri bir araya topladıktan sonra, yazarla ilgili birçok ilginç şey öğrenebilirsiniz.
Örneğin, bunu yaratmaktan bahsedersekeserler, 1840'da, kelimenin tam anlamıyla şairin kader düellolarından bir yıl önce yazılmıştır. Ve 1941 yılının Temmuz ayında Lermontov umutlarını haklı çıkarmayan bu kasvetli ve çirkin dünyayı terk etti.
Bu ünlü eser yazılmıştır.elegy tarzında şiirsel form. Epitetlerle zengin olan, on dokuzuncu yüzyıl Rus edebiyatının başyapıtlarına atıfta bulunur. Üzüntü ve yalnızlık teması şair tarafından tesadüfen seçilmemiştir, ezilen devleti, artık görmediği lümeni olan manevi dünyasına tamamen denk düşmüştür. Evet ve hayat gücü tükendi.
Analiz "Ve sıkıcı ve üzgün" Lermontov açarbizim için şaşkınlıktan dolayı çaresizliğe düşmüş olan şairin yalnızlığının sırrı ve dokunaklı çizgisinde bunu kabul eder: "Ve manevi sıkıntı anında bir el verecek kimse yoktur."
Şu anda Lermontov 27 yaşındayıllar, ama şair zaten kalpten hiçbir arzunun kalmadığını not eder. Bu satırlarla belirtilir: "Boş ve sonsuz arzunun kullanımı nedir?" Şair, kaderini öngörüyormuş gibi, ve hiçbir şeyin iyi geçmeyeceği gibi.
Kadınlar için aşk teması onu zayıflattı ve aynı zamandaonun için hiç ilgi yok. Lermontov, sevecek kimsesi olmadığına inanır, bu hissin bir süre sonra tekrar olduğunu ve kendisinin de yazdığı gibi “sonsuza dek sevmenin imkansız olduğunu” düşünür.
Şiirin bir sonraki satırlarında geçmişte orada Decembristler ve Puşkin'i saydığı putlarının cesareti ve cesareti kaldı. O, "geçmişin hiçbir izi yoktur" diye yazıyor.
Ayrıca, analiz "Ve sıkılmış ve üzgün" Lermontovdiyor ki, yazar artık bir rahatsızlık gibi, "akıl ışığında" ortadan kalkacak bir tutku ve ahlak kölesi olmak istemiyor. Bu hayat ona hiçbir amaç ve arzu olmadığı, hiçbir anlam ve sevincin olmadığı bir “boş ve aptal şaka” gibi gözüküyor.
Tarzda bu iş kesin bir şekilde görünüyorHayatı hakkında tüm fikirlerini özetleyen büyük bir dahi itiraf etti. "Ve sıkıcı ve üzgün" Lermontov'un analizi, şairin bozulabilir varoluştan çok yorulduğunu söylüyor. Ancak, o hala çok genç. Varlığının anlamsızlığı hakkındaki düşünceler nereden geldi? Muhtemelen, çünkü onun ince, hassas ve savunmasız doğası onun ve Rusya'nın etrafında olan her şeye karşı kayıtsız kalmadı.
Hain ölümle gerçekten sarsıldı.Puşkin. Ve eğer kader ona biraz daha erken doğma şansı vermiş olsaydı, muhtemelen Senato Meydanı'nda ya da Suvorov ya da Kutuzov'un askeri askeri mevkilerinde olurdu.
Gerçekten de Lermontov bir kahraman değildi.zamanlarının Okul programının temasını anlamak "Lermontov" Ve sıkıcı ve üzgün. " Şiirin analizi ", şairin yazarına ve şiir yeteneğine o kadar titiz ve kibarca davranmak için çok boş olduğunu not etmek isterim. Ne de olsa, birkaç yıl içinde başyapıtlarının, hocası Alexander Sergeevich Puşkin'in ünlü eserleri ile eşit olarak parlayacağını hayal bile edemezdi.
Şimdi ne olacağını önceden görmek imkansızdır.Eğer Lermontov, Rus edebiyatının harika bir klasiği olacağını önceden biliyorsa. Olağanüstü lirik ve güzel eserleri genç neslin meraklı zihinlerini fethedecek ve sevindirecek.
Tabii ki, bu kritikte olduğunu fark etmek üzücü.diye ortalıkta zaman desteklemek teşvik ve yaptığı her şeyde, boşuna ve anlamsız içinde olmadığını ve onların yaratıcılık karşı olan önyargılı tutumu kesinlikle aptalca ve asılsız olduğunu şair ikna edebilecek tek gerçek arkadaşı yoktu. Belki o zaman, şairin kaderi farklı gelişebilirdi. Ve sonra Lermontov gibi büyük bir adamın saçma bir trajik ölümü olmayacaktı. "Sıkıcı ve üzgün" analiz çok kolay bir şekilde verir, her şey basit ve açıktır. Ama bir sebepten dolayı, derin dikkatle okuduktan sonra, ruhun üzerinde hemen bir şekilde mutsuz ve sert hale gelir. Bu, takdir ettiğimiz ve sevdiğimiz büyük Lermontov'un şiirsel yeteneğidir.
</ p>
