Elbette hepimiz, romanın kahramanını hatırlayınGoncharov Ilya Ilich Oblomov. İsmin kendisi esnemeye neden olur ve "Oblomovizm" sözcüğü tembel bir yaşam tarzıyla eş anlamlı hale gelmiştir. Oblomov'un oluşumundan bahsetmeden önce, onun yetiştirildiği koşulları hatırlamaya değer.
Elbette Ilyusha, bakımın oğluydudeğerli çocuğun her şeyi, çaba harcamadan, kolaylıkla, çaba sarf etmeden sağlamaya çalışan ebeveynleri. Çocuk düştüğü şeyi bile kaldırmasına izin verilmedi, kendini giymedi. Ebeveynlerin evinde iş gerçek bir ceza olarak görülüyordu. İyi yemek ve güzel bir uyku için.
Çocuktan uşaklara emir vermeleri öğretildi. Başlangıçta elbette kendisi bir şeyler yapmaya çalıştı ancak çok hızlı bir şekilde, herkes sizin için her şeyi yaparsa bunun çok daha kolay olduğunu fark etti.
Doğası gereği, bu çocuk mobil, ancak anne-babaÇocuğun soğuk alması ya da düşmesi korkusu yüzünden kaçmasına ya da kaçmasına izin vermedi. Ebeveyn sevgisinden hoşlanmayan Ilyusha doğa tarafından kendisine verilen güçleri yavaş yavaş kaybetti.
Ilya Ilyich'in ailesi kayıtsız olsa daBilimlere, Verklev köyündeki küçük bir yatılı evde çalışmaya başlamışlardı, yerli mallarından beş versts vardı. Eğitimini burada Ivan Stolz'da başlattı. Böylece on beş yıla kadar eğitildi.
Oblomov'un ebeveyn eğitimi veliler içindisadece bir diploma sahibi olmanın değerli oğlunun hızlı tanıtımını kolaylaştıracağına inandılar. Çocuğu yatılı okula verdikten sonra, anne ve baba, Ilyusha'nın öğretimle aşırı genişlemesini önlemek için mümkün olan her yolu denedi. En önemsiz sebeplerden dolayı bakmakta olan ebeveynler onu evde bıraktı, bu yüzden enerjik bir öğretmen olan Ivan Stolz, Ilya Oblomov'u geliştirmek için çok az şey yapabildi.
Çok fazla düşünmeden sonra anne-babalar oğullarını daha fazla eğitmeye davet ettiler. Moskova Üniversitesi Hukuk Fakültesi'ne girdi. Böylece Oblomov'un eğitimi devam etti.
Çünkü ebeveynlerin "dikkat" edemediğioğlu Moskova'da, daha sonra orada, kuşkusuz çok daha fazla bilgiye sahip. Stolz'la olan tartışmaları ünlü profesör Nadezhdin'in hümanizm düşüncesini taşıyor.
Oblomov başlangıçta o Goethe ve Byron fikirleri esinlenerek, heyecanla okudu, ama sonra öğrenmeye olan ilgisini kaybetti unutulmamalıdır.
Bilimin neden gerekli olduğunu anlamaktan vazgeçti.Ne zaman yaşayacağını merak ettim. Hayatın altında dinlenmek ve haz duymayı anladı. Sonunda, bilimi terk etti. Bundan sonra, gerçek "yaşam" başladı - koltukta ve boşta kalma zamanı. Burada belki de Oblomov'un eğitimiyle ilgili romanda söylenen her şey.
Özetlemek gerekirse, çevreyeIlya Ilyiç'in çocukluk yıllarını geçiren yetişkin yaşamında herhangi bir ciddi etkinliğe karşı herhangi bir hevesi yoktu. Herhangi bir çalışma onun tarafından olumsuz bir şey olarak görülüyordu. Hemen hemen her zaman Oblomov bir onay için çalıştı, yani bir sertifika almak için. Doğadan yetenekli bir adam olmak, kendini hayatta yaşamamıştır. Böylece Oblomov'un Oblomov romanındaki eğitiminin resmi bir doğa olduğunu görüyoruz.
</ p>
