Avrupa'da geçen yüzyılın 30'unun sonlarında zatenUranyumun kimyasal elementinin fisyon ve çürüme yasaları keşfedildi ve kurgu kategorisindeki hidrojen bombası gerçek gerçekliğe dönüştü. Nükleer enerjinin gelişiminin tarihi ilginçtir ve hala ülkelerin bilimsel potansiyeli: Nazi Almanyası, SSCB ve ABD arasında heyecan verici bir rekabeti temsil etmektedir. Her devletin hayal ettiği en güçlü bomba sadece bir silah değil, aynı zamanda güçlü bir politik araçtı. Kendi cephaneliğinde bulunan ülke, aslında, her şeye kadir oldu ve kurallarını dikte edebilirdi.
Hidrojen bombasının kendi yaratılış tarihi vardır.Fiziksel kanunların yani termonükleer sürecin temelini oluşturan temel. Başlangıçta, yanlış olarak nükleer deniyordu ve okuma-yazma bilmekteydi. 1938'de, daha sonra Nobel ödülü sahibi olan bilim adamı Bethe, yapay bir enerji kaynağı üzerinde çalıştı - uranyum fizyonu. Bu zaman, birçok fizikçinin bilimsel faaliyetinin zirvesiydi ve bunların ortasında, bilimin yasaları orijinal olarak uluslararası olduğu için, bilimsel sırların hiç olmaması gerektiği yönünde bir düşünce vardı.
Teorik olarak, bir hidrojen bombası icat edildi,Şimdi tasarımcıların yardımıyla, teknik formlar almalıydı. Sadece belirli bir kabukta paketlemek ve güç için test etmek için kaldı. Bu güçlü silahın yaratılmasıyla sonsuza dek ilişkilendirilecek iki bilim adamı var: Amerika Birleşik Devletleri'nde Edward Teller ve SSCB - Andrei Sakharov.
ABD'de, termonükleer problem 1942'de geri döndüfizikçi Edward Teller çalışmaya başladı. Harry Truman'ın emriyle, o zaman ülkenin en iyi bilim insanları olan ABD başkanı, bu sorun üzerinde çalıştı, temelde yeni bir yıkım silahı yarattılar. Dahası, hükümetin düzeni en az bir milyon ton TNT kapasiteli bir bomba üzerineydi. Hidrojen bombası Teller yaratıldı ve Hiroşima ve Nagazaki'deki sınırsız ama yıkıcı yetenekleri insanlığını gösterdi.
Tartışılan Hiroşima'ya bir bomba atıldı.100 kg uranyum içeriğine sahip 4.5 ton. Bu patlama yaklaşık 12.500 ton TNT'ye karşılık geldi. Japon Nagasaki şehri, aynı kütleye ait bir plütonyum bombasını sildi, ancak eşdeğerde zaten 20.000 ton TNT bulunuyor.
Gelecekteki Sovyet akademisyeni A. 1948 yılında yaptığı araştırmaya dayanarak Sakharov, RDS-6 adı altında bir hidrojen bombası inşa etti. Araştırması iki dalda devam etti: birincisi "puf" (RDS-6c) olarak adlandırıldı ve özelliği, ağır ve hafif element tabakaları tarafından çevrelenen atomik yük oldu. İkinci dal, "boru" veya (RDS-6T), plütonyum bombası sıvı döteryumda idi. Daha sonra, "boru" yönünün bir çıkma noktası olduğunu kanıtlayan çok önemli bir keşif yapıldı.
Hidrojen bombasının prensibiBirincisi: HB çekirdeğinin içinde bir termonükleer reaksiyon başlatan bir yük patlar ve bunun sonucunda bir nötron flaşı meydana gelir. Proses daha fazla termonükleer sentez için gerekli olan yüksek sıcaklık, serbest bırakılması eşlik eder. Nötronlar, lineri lityum deuteridden bombalamaya başlar ve sırayla nötronların doğrudan etkisi altında iki elemente ayrılır: trityum ve helyum. Kullanılan atomik sigorta, sentez için hali hazırda çalışan bir bombaya akması gereken bileşenleri oluşturur. Bu, hidrojen bombasının eyleminin huzursuz bir prensibidir. Bu ön işlemden sonra, döteryum ve trityum karışımındaki termonükleer reaksiyon hemen başlar. Bu sırada, bombadaki sıcaklık arttıkça sentezde daha fazla hidrojen var. Bu reaksiyonların zamanını takip edersek, eylemlerinin hızı anlık olarak karakterize edilebilir.
Daha sonra, bilim adamları sentez kullanmaya başladıçekirdekler ve bölünmeleri. Bir ton uranyum bölündüğünde, 18 Mt'ye eşdeğer bir enerji oluşur. Böyle bir bomba muazzam bir güce sahip. İnsanoğlunun yarattığı en güçlü bomba, SSCB'ye aitti. Guinness Rekorlar Kitabına bile girdi. Patlama dalgası 57 (yaklaşık) megaton TNT'ye eşittir. 1961 yılında Novaya Zemlya Takımadaları bölgesinde havaya uçuruldu.
</ p>
