Bir indüksiyon akımı olanağından bahsederken,biri zamanının büyük fizikçisi olan Michael Faraday'ın denemesinin hatırlanmasına yardımcı olamaz. Sonuçta, kısmen yaptığı iş sayesinde, elektrik gibi medeniyete böylesine büyük bir nimetten yararlanabiliyoruz. Daha sonra, 19. yüzyılda, elektrik enerjisinin tek kaynağı kimyasal elementlerdi (piller). Faraday'ın deneylerinden sonra, jeneratörler dünyaya sunulmaya başlandı ve gelecekteki tüm geçmişi değişti.
1831 yılına kadar fizikçilerelektrik ve manyetik alanların varlığı. İki veya daha fazla sabit yükün (elektron veya iyonların) etkileşiminin belli bir gerginlik oluşturduğuna inanılıyordu - elektrik alanı. Ancak hareketli masraflar manyetik alanlarla birbirine bağlıdır. Açıktır ki o zaman keşif için önkoşullar vardı ve beklemek uzun sürmedi.
Elektromanyetik indüksiyon ve indüksiyon akımı;1831'de neredeyse aynı anda iki öğrenilen uygulayıcı - Faraday ve Henry - tarafından açıldı. Şaşırtıcı bir şekilde, elektrik mühendisliğinin tüm alanlarında bu durum söz konusudur (örneğin, radyo iletişiminin "babası" hala devam etmektedir). Faraday, deney sonuçlarını ve onun yorumlarını yorumlayan ilk kişi olduğu göz önüne alındığında, "induction current" adlı fenomenin öncüsü olduğuna sıklıkla inanılıyor.
Önerilen deneylerden biriiletkende bir elektrik akımı yaratan belirli bir kuvvetin (bilim dalında tanımlanan elektrik dalgası) varlığı. Metal çubuğun karşıt uçlarından birkaç tel sarma yaralandı. Bir tarafın sonuçları galvanometreye bağlandı ve pilin gerilimi diğer tarafın teline uygulandı. Pil açıldığında, galvanometre bir kısa süreli elektrik akımının varlığını düzeltti. Kaynak kesilirken aynı şey oldu. Belli bir gücün ortaya çıkışı, yani akım oluşturan bir alan hakkında bir varsayım yapılmıştır.
Aşağıdaki deneyim daha iyi bilinmektedir: Küçük sargının aküden terminallerine bir voltaj verildi ve akımları bobinlerine aktı. Büyük bobinin merkez aralığına girildi, uçlarının bir galvanometreye bağlandı. Daha küçük bir bobin çıkarılması ve yerleştirilmesi ile cihaz, yüklü parçacıkların yönlendirilmiş hareketi görünümünü kaydetti. Bu olguya elektromanyetik indüksiyon adı verildi ve parçacıkların hareketi "indüksiyon akımı" olarak adlandırıldı.
Görünüşe göre, görünüşünün nedeni şudur:Gerilimin çizgiyi ilettiği manyetik (elektromanyetik alan). İndüksiyon akımının gücü, bu kavşak frekansına bağlıdır. alanının kendisi döndürülür veya manyetik alanı değişiyor ise iletken hat yoğunluğu sahasına Ayrıca, eğer o kadar ilke olarak, (örneğin, kendi şiddetinin, ilk deneyde zengindir).
İletkendeki indüksiyon akımının yönü detesadüfen değil. Bilindiği gibi, bir elektrik akımının geçtiği herhangi bir iletken etrafında, kendi gerilim çizgileri olan bir manyetik alan vardır. Yönelimleri akım akışının yönüne bağlıdır.
Burada iletken manyetik alana giriyor, içindeKapalı bir devrenin varlığında yüklü parçacıkların hareketi indüklenir. Akımın özelliklerine dayanarak, iletken etrafında bir manyetik alan belirir. Ayrıca, gerilim hatları, indüksiyon akımının ilk nesline neden olan zemin alanındaki olası bir değişikliği telafi edecek şekilde yönlendirilir.
Aslında, ikincil alan "izin" değilbirincil değişim. İletkenin metali de dahil olmak üzere maddi nesnelerin atomik yapısını hatırlarsak, bu fenomenin fiziği anlaşılır hale gelir: iyon çekirdeği kayıp halindeki elektronları çeker ve onların orijinal halini geri getirmeye çalışırlar. Elektronları "vurma" yoğunluğunun artmasıyla, çekim gücü dış etkiyi "söndürme" eğilimindedir. Buna göre, zemin alanındaki bir düşüşle, iletken içindeki parçacıkların ikincil, koşullandırılmış hareketi onu desteklemektedir.
</ p></ p>
