Bu yazıda prokaryotların ve ökaryotların yapısını ele alacağız. Bu organizmalar örgütlenme seviyesinde belirgin olarak farklılık gösterir. Ve bunun nedeni, genetik bilginin yapısının özelliklerini taşır.
Prokaryotlar tüm canlı organizmalar, hücrelerdirhangi bir çekirdek içermez. Beş modern yaban hayatı alanının temsilcilerinden yalnızca bir şey aittir: Bakteriler. Prokaryotlar, yapısını düşündüğümüz mavi-yeşil yosun ve arkeanın temsilcilerini de içerir.
Yayınlanan hücrelerinde yokluğa rağmençekirdek, içerdikleri genetik materyal. Bu, kalıtsal bilgiyi depolamanıza ve iletmenize izin verir, ancak çoğaltma yollarının çeşitliliğini sınırlar. Tüm prokaryotların çoğalması, hücrelerini ikiye bölerek gerçekleşir. Mitoz ve mayoz bölünme yeteneğine sahip değildirler.
Prokaryotların ve ökaryotların yapısının özellikleri,onları ayıran, oldukça önemlidir. Genetik materyalin yapısına ek olarak, bu birçok organel için de geçerlidir. Ökaryotlar, bitkiler, mantarlar ve hayvanlar, sitoplazmada, Golgi kompleksinde, endoplazmik retikulumda ve birçok plastide mitokondri içerir. Prokaryotlarda bunlar yoktur. Her ikisinde de bulunan hücre duvarı, kimyasal bileşimde farklılık gösterir. Bileşimindeki bakteriler kompleks karbonhidrat pektin veya faregiller içerirken, bitkilerde selüloz esaslı ve mantar - kitin bulunur.
Yapı ve hayati fonksiyonların özellikleriProkaryotlar yalnızca 17. yüzyılda bilimadamları tarafından biliniyordu. Ve bu, bu canlıların başlangıcından beri gezegende var olmasına rağmen. 1676'da, ilk kez yaratıcısı Anthony van Leeuwenhoek tarafından optik mikroskopta değerlendirildi. Tüm mikroskopik organizmalar gibi, bilim adamı onları "hayvanikülami" olarak adlandırdı. "Bakteri" terimi sadece 19. yüzyılın başında ortaya çıktı. Ünlü Alman doğa bilimcisi Christian Ehrenberg tarafından önerildi. "Prokaryotlar" kavramı daha sonra, bir elektron mikroskobu oluşturulma döneminde ortaya çıktı. Ve önce, bilim adamları, farklı canlıların hücrelerinin genetik düzeninin yapısındaki farkın gerçeğini tespit ettiler. E. Chatteron 1937'de bu temelde organizmaları iki gruba ayırmayı önerdi: pro ve ökaryotlar. Bu bölünme bugüne kadar mevcut. arkelerden bakteriler: 20. yüzyılın ikinci yarısında bu prokaryotlar kendileri arasında fark keşfedildi.
Prokaryotların yüzey aparatı,membran ve hücre duvarı. Bu parçaların her biri kendi özelliklerine sahiptir. Onların zarları, bir çift lipid ve protein katmanı ile oluşturulur. Yapısı oldukça ilkel olan prokaryotların iki hücre duvarı yapısı vardır. Bu nedenle, gram-pozitif bakterilerde çoğunlukla peptidoglikandan oluşur, 80 nm'ye kadar bir kalınlığa sahiptir ve membrana sıkıca yapışır. Bu yapının karakteristik bir özelliği, bir dizi molekülün nüfuz ettiği gözeneklerin varlığıdır. Gram negatif bakterilerin hücre duvarı çok ince - maksimum 3 nm. Zarın karşısında rahat değil. Bazı prokaryotların dışında mukoza kapsülü vardır. Kurumuş organizmaları korur, mekanik hasar, ilave bir ozmotik bariyer oluşturur.
Prokaryotların ve ökaryotların yapısı kendine aittir.Esas olarak belirli organellerin varlığı olan temel farklılıklar. Bu kalıcı yapılar genel olarak organizmaların gelişme düzeyini belirler. Prokaryotlarda, çoğu yoktur. Bu hücrelerde protein sentezi ribozomlar meydana getirir. Su prokaryotları aerosom içerir. Bunlar, yüzdürme sağlayan ve organizmaların daldırma derecesini düzenleyen gaz boşluklarıdır. Sadece prokaryot hücrelerinde mezozomlar vardır. Sitoplazmik zarın bu kıvrımları, sadece prokaryotik hücrelerin mikroskopiye hazırlanması sırasında kimyasal sabitleme yöntemlerinin kullanımı sırasında meydana gelir. Bakterilerin ve arkelerin hareketinin organelleri silia veya flagelladır. Alt tabakaya bağlantı ve testere ile yapılır. Protein silindirleri tarafından oluşturulan bu yapılar da villi ve pili olarak adlandırılır.
Fakat en önemli fark genin yapısıdır.prokaryotlar ve ökaryotlar. Kalıtsal bilgiler, tüm bu organizmalar tarafından ele geçirilmiştir. Ökaryotlarda, dekore edilmiş bir çekirdeğin içinde yer alır. Bu çift membranlı organel, nükleolazma, membran ve kromatin adı verilen kendi matrisine sahiptir. Sadece genetik bilginin depolanması değil, aynı zamanda RNA moleküllerinin sentezi. Bunların nükleoluslarında, protein sentezinden sorumlu organellerin ribozom alt birimleri daha sonra oluşur.
Prokaryotik genlerin yapısı daha basittir. Kalıtsal materyalleri bir nükleoid veya nükleer bölge tarafından temsil edilir. Prokaryotlardaki DNA, kromozomlara doldurulmamıştır, ancak halka şeklinde kapalı bir yapıya sahiptir. Nükleoid ayrıca RNA ve protein molekülleri içerir. İkincisi, ökaryotların histonlarına fonksiyon bakımından benzerdir. DNA'yı ikiye katlamak, RNA sentezlemek, kimyasal yapıyı restore etmek ve nükleik asitlerin yırtılmasıyla ilgilenirler.
Prokaryotlar, yapısı farklı değildirkarmaşıklık, oldukça karmaşık yaşam süreçleri yürütmek. Bu gıda, nefes alan, kendi türleri, hareket, metabolizmanın üreme ... Ve tüm bu Boyutları 250 mm arasında değişir tek mikroskobik hücrenin yeteneğine sahiptir! Bu nedenle, sadece primitiflik hakkında konuşmak nispeten mümkündür.
Prokaryotların yapısının özellikleri belirlenir vefizyolojisinin mekanizmaları. Örneğin, enerjiyi üç şekilde alabilirler. Birincisi fermantasyon. Bazı bakteriler tarafından gerçekleştirilir. Bu süreç ATP moleküllerinin sentezlendiği oksidasyon azaltma reaksiyonlarına dayanmaktadır. Ayrıştırma enerjisi birkaç aşamada salınan kimyasal bir bileşiktir. Bu nedenle, "hücresel batarya" olarak adlandırılan boşuna değildir. Bir sonraki yol nefes alıyor. Bu sürecin özü organik maddelerin oksidasyonu. Bazı prokaryotlar fotosentez yapabilir. Örnekleri hücrelerde plastidler içeren mavi-yeşil alg ve mor bakterilerdir. Fakat arkeolojik klorofilik fotosentez yapabilir. Bu süreçte karbondioksit sabit değildir, ancak ATP molekülleri doğrudan oluşur. Bu nedenle, aslında, bu gerçek bir fotofosforilasyon.
Bakteriler ve arkeler prokaryotlar, bir yapıdırBunları uygulamak ve farklı beslenme yolları sağlar. Bazıları ototroflardır. Bu organizmalar, fotosentez sırasında organik maddeleri kendileri sentezler. Bu tür prokaryotların hücrelerinde klorofil vardır. Bazı bakteriler bazı organik bileşikleri ayırarak enerji alırlar. Onların yiyecek türü hemotropik denir. Bu grubun temsilcileri demir ve sülfür bakterileridir. Diğerleri sadece hazır bileşikler emer. Buna heterotroflar denir. Birçoğu parazit bir yaşam tarzına yol açar ve sadece diğer varlıkların hücrelerinde yaşarlar. Bu grubun bir varyasyonu saprotroftur. Hayati aktiviteye sahip ürünleri ya da organik maddeleri parçalara ayırırlar. Gördüğünüz gibi, prokaryotlar yeme yolları oldukça çeşitlidir. Bu gerçek ve tüm habitatlardaki geniş dağılımlarına katkıda bulunmuştur.
Yapısı bir tane ile temsil edilen prokaryotlarHücre, ikiye bölünerek veya tomurcuklanarak çoğalır. Bu özellik aynı zamanda genetik aparatlarının yapısından kaynaklanmaktadır. İkili bölme işleminden önce bir çiftleme veya DNA çoğaltması yapılır. Bu durumda, nükleik asit molekülü ilk olarak bükülmez, bundan sonra her bir iplik tamamlayıcılık ilkesine göre tekrarlanır. Elde edilen kromozomlar kutuplara ayrılır. Hücreler boyutlarını arttırır, aralarında bir daralma oluşur ve son izolasyonları gerçekleşir. Bazı bakteriler aynı zamanda aseksüel reprodüksiyon hücreleri de oluşturabilirler - bir spor.
Uzun bir süre boyunca, bakteri ile birlikte archaeaDroboyanka Krallığı temsilcileri. Ve aslında, yapının birçok benzer özelliklerine sahipler. Bu öncelikle hücrelerinin büyüklüğü ve şeklidir. Bununla birlikte, biyokimyasal çalışmalar ökaryotlar ile bir dizi benzerliğe sahip olduklarını göstermiştir. Bu, RNA ve protein moleküllerinin sentezlenme süreçlerinin gerçekleştiği etki altında enzimlerin doğasıdır.
Beslenme yolu ile, çoğukemoototrof. Ve Archaean'ın enerjisini elde etme sürecinde bölünmüş maddeler daha çeşitlidir. Bu karmaşık karbonhidratlar, amonyak ve metal bileşikleri. Archaea ve ototroflar arasında vardır. Sıklıkla simbiyotik bir ilişkiye girerler. Archaeaslar arasında parazitler yoktur. Çoğu zaman doğada, komiserler ve mutualistler vardır. İlk durumda, archaea ana maddeler üzerinde beslenir ancak ona zarar vermez. Bu tür bir simbiyozun aksine, karşılıklı ilişkilerle, her iki organizma da yarar sağlar. Bazıları metagenlerdir. Bu tür arketörler, insanların ve geviş getiren memelilerin sindirim sisteminde yaşarlar ve bağırsakta aşırı gaz oluşumuna neden olurlar. Bu organizmalar ikili bölünme, tomurcuklanma veya parçalanma ile çoğalırlar.
Okçular neredeyse tüm yaşam alanlarına hakim oldular. Özellikle planktonun bileşiminde farklıdırlar. Başlangıçta, tüm arkeolojiler ekstremofilya grubuna yönlendirildi, çünkü hem kaplıcalarda hem de artan tuzluluğa sahip su kütlelerinde ve önemli basınçta derinlerde yaşayabiliyorlardı.
Prokaryotların doğada rolü önemlidir. Her şeyden önce, onlar gezegende ortaya çıkan ilk canlı organizmalardır. Bilim adamları, bakteri ve arşivlerin yaklaşık 3,5 milyar yıl önce ortaya çıktığını tespit ettiler. Symbiogenesis teorisi, ökaryotik hücrelerin bazı organellerinin de kendilerinden kaynaklandığını düşündürmektedir. Özellikle plastidler ve mitokondriden bahsediyoruz.
Birçok prokaryot, uygulamalarınıilaçlar, antibiyotikler, enzimler, hormonlar, gübreler, herbisitler elde etmek amacıyla biyoteknoloji. İnsan uzun zamandır peynir, kefir, yoğurt, lahana turşusu ürünleri yapmak için laktik asit bakterilerinin yararlı özelliklerini kullanmıştır. Bu organizmaların yardımıyla su kütleleri ve toprakları arındırılır ve çeşitli metallerin cevherleri zenginleştirilir. Bakteriler insanın bağırsağının mikroflorasını ve birçok hayvanı oluşturur. Archean ile birlikte birçok maddeyi dolaşırlar: azot, demir, kükürt, hidrojen.
Diğer taraftan, birçok bakteri, birçok bitki ve hayvan türünün sayısını düzenleyen tehlikeli hastalıkların nedensel etkendir. Bunlar veba, sifiliz, kolera, şarbon, difteri içerir.
Yani prokaryotlar organizmalar, hücreler olarak adlandırılır.dekore edilmiş bir çekirdek yoksun. Genetik materyalleri, dairesel bir DNA molekülünden oluşan bir nükleoid ile temsil edilir. Modern organizmalar arasında, prokaryotlar arasında bakteri ve arkeler bulunur.
</ p>
