Dönem öyküsünden biraz
"Ontoloji" terimi bir filozof tarafındanAlmanya Rudolf Gocklenius. Gelişme sürecinde, içine konan kavramlar defalarca değişti. Ortaçağda, varolan doktrini telafi etmeye çalışırken, dinin hakikatlerinin felsefi bir kanıtı olarak görülüyordu. Yeni Çağ'ın başlangıcı ile birlikte, felsefedeki ontoloji, var olan her şeyin üstesinden gelinebilir yapısını inceleyen metafizik bir parçayı temsil etmeye başladı.
Günümüzde, ontoloji, felsefenin varlık, aşırı duyuma açık dünya ve bir bütün olarak dünyayı bölüştürmesidir.
Böylece "metafizik" ve "ontoloji" terimleri,birbirine yakın değerde. Bir süre onlar eş anlamlı olarak kullanıldı. Zaman içinde, "metafizik" terimi kullanımdan çıktı ve yeri doğru olarak ontoloji tarafından işgal edildi.
Ontolojide çalışma konusu
Var olan ve olmayan iki ana yön vardır -felsefede ontoloji ile ilgilenen çalışma. Dünyadaki herkesin felsefi kavrayışı için, başlangıç kategorisi olarak hareket etme kategorisi. Dünya üzerinde yapılan ontolojik çalışma, felsefi kategorilerden oluşan bir sistemin kullanılmasını içerir; bunların başlıcaları varlık ve varlıksızlık kavramlarıdır.
Olmak her şeyi kapsayan bir şeydir.gerçek, var olan, aslında. “Varlık” kavramı gerçekte var olan bir dünyayı içerir. Bütün fenomen ve şeylerin temelini oluşturur, kullanılabilirliklerini garanti eder. Yokluk, yokluk, somut, gerçek olan her şeyin gerçeksizliğidir. Böylece, ontoloji, varlık olmanın felsefesinin bölünmesidir.
Kökeni ve ontolojinin gelişimi
Formasyonun hangi aşamaları bir ontolojiye sahiptirfelsefesi? Bir bilim olarak felsefe ve eşzamanlı olarak ortaya çıkma sorusu. İlk kez antik çağda Parmenides filozofunu okudu. Onun için, varlık ve düşünce aynı kavramlardı. Ayrıca, bir yerden gelip yok etmenin de imkânsız olduğunu, taşınmaz olduğunu ve zaman içinde asla bitmeyeceğini iddia etmiştir. Var olmayan, onun görüşüne göre, mevcut değildir.
Democritus, her şeyin atom olduğunu ve böylece varlığın ve yokluğun farkına vardığı görüşünü savundu.
Platon, ruhani fikirlerin ve özlerin dünyasına, gerçek varlığı temsil eden, değişime eğilimli, duyarlı şeylerin dünyasına karşıydı. Hem varlığını hem de varlığını farketti.
Aristoteles, maddeyi “ihtimal dahilinde” olarak temsil etti.
Ortaçağ'da ortaya çıkan öğretilerde,Tanrı'nın kendisinin anlaşılması. Yeni Zamanın başlangıcında, felsefede ontoloji, insanın bilinci, akıl olarak muamele görüyordu. Tek, kuşkusuz ve gerçek varlık, kişi, bilinci ve ihtiyaçları, hayatıydı. Bu temel biçimlerden oluşur: insanın manevi ve maddi varlığı, şeylerin varlığı, toplumun varlığı (sosyal). Böyle bir birlik, var olan her şey için ortak bir temel sunmaya yardımcı olur.
Felsefi ve yasal ontoloji
Genel olarak hukukun özü nedir, felsefi ve hukuki ontolojinin ne olduğunu anlamadan anlaşılması imkansızdır.
Gündelik hayatın gerçekleri zıttırİnsanın itaat ettiği normatif-değerlendirme dünyası sistemi. Her kişiye farklı kurallar ve şartlar koymaktadır - politik, ahlaki, yasal. Bu sistem aynı zamanda herkesin yaşam dünyasına belirli normlar getirmektedir (örneğin, hangi yaşta okula gidebilir, seçim süreçlerine katılabilir, evlenip idari ve cezai sorumluluğa getirilebilir), belirli davranış kurallarını belirler.
Böylece, felsefi ve yasal ontoloji -Sosyal hayatın bazı yönlerini ve aynı zamanda bir insanı örgütlemenin ve yorumlamanın bir yoludur. Hukukun varlığı ve fiili varlığın önemli farklılıkları vardır, çünkü yasal mevcudiyet bazı görevlerin yerine getirilmesini sağlar. Bir kişi toplumda kabul edilen yasalara uymak zorundadır. Bu nedenle, felsefi ve yasal ontoloji kendi özellikleri olan bir bilim dalıdır. “Varoluş” olarak gördüğü kanunun varlığı. doğru "gözle görülür" var olmayan olarak bir küre düzgün, yani gerçektir, ancak gerçekliği toplumun her üyesinin yaşamında büyük önem taşımaktadır.
Yasal gerçekliğin altında daİnsanın çerçevesi içinde var olan bir sistem. Belirli işlevlerin performansına özgü olan öğelerden oluşur. Aslında, yasal kurumları, ilişkileri ve bilinci içeren bir üstyapıdır.
</ p>
