Edo döneminde Japonya sanatı iyi bilinmektedir vetüm dünyada çok popüler. Ülkenin tarihinde bu dönem göreli barış zamanı olarak kabul edilir. Japonya'yı merkezi bir feodal devlette birleştiren Tokugawa'nın Şogunluğu, 1603'ten beri Mikado hükümeti üzerinde barış, ekonomik ve siyasi istikrarın korunması konusunda tartışmasız bir denetime sahipti.
Şumnu yönetim kurulu 1867 yılına kadar devam etti,bundan sonra Batılı ülkelerden Japonya'yı dış ticarete açma baskısı ile başa çıkamaması yüzünden zorla teslim olmaya zorlandı. 250 yıl süren kendini izolasyon döneminde ülke eski Japon geleneklerini canlandırdı ve geliştirdi. Savaşın yokluğunda ve buna bağlı olarak, savaş yetenekleri olan daimyo ve samurais, çıkarlarını sanat üzerine yoğunlaştırdı. İlke olarak, bu politikanın koşullarından biriydi - insanlığın dikkatini savaş ile ilgili konulara yönlendiren güç ile eş anlamlı hale gelen kültür gelişimine verilen önem.
Daimyo resim yarışmasında birbirleriyle yarıştı.hat sanatı, şiir ve tiyatro, ikebana ve çay töreni. Her formda Japon sanatı belki de zor günlük hayatın önemli bir parçası haline gelmiştir dünyaya, tarihinde yine toplumu isim, mükemmelleştirilmiş edildi ve. Nagasaki'ye limanına sadece sınırlı Çince ve Hollandalı tüccarlar ile Ticaret, eşsiz Japon çanak çömlek gelişmesini teşvik etti. Başlangıçta tüm mutfak gereçleri Çin ve Kore'den ithal edildi. Aslında, Japon bir geleneği idi. İlk seramik atölyesi 1616'da açıldığında bile, sadece Koreli esnaf çalıştı.
Onyedinci yüzyılın sonuna gelindiğinde, Japonya sanatıüç farklı şekilde geliştirildi. aristokratlar ve aydınlar arasında Kyoto, Heian döneminin kültürünü canlandırıldı boyama ve uygulamalı Rimpi, klasik müzik dram Ama (Nogaku) ait sanat ve el sanatları okullarda ölümsüzleşmiş.
On sekizinci yüzyılda sanatsal veKyoto ve Edo'da (Tokyo) entelektüel çevreler Manpuku-ji, Kyoto güneyinde bulunan bir Budist tapınağına, Çin rahipler tarafından tanıtılan, Çinli yazarlar Ming İmparatorluğu'nun kültürünü yeniden keşfedildi. Sonuç olarak, nan-ga'nın yeni bir tarzı ("güney resmi") veya budzin-ha ("edebi resimler") ortaya çıktı.
Edo'da, özellikle de yıkıcı bir yangından sonraLiteratürde yansıtılan 1657, Japonya tamamen yeni sanat, vatandaşların sözde kültür doğdu Kabuki tiyatrosu ve Joruri (geleneksel kukla tiyatrosu) ve gravür Ukiyo-e sözde burjuva dramı.
Ancak, en büyük kültürel başarılardan biriEdo dönemi hala resim çalışmaları değil, dekoratif ve uygulamalı sanatlardı. Japon zanaatkarlar tarafından yaratılmış Sanat altın ve lake, utikake (lüks dekore Noh tiyatrosu için tahtadan yapılmış seramik ve cila eşya, tekstil, maskeler, kadın rolleri sanatçılar, kuklalar, netsuke, samuray kılıç ve zırh, deri eyer ve etriye için fanlar içerir samuray yüksek sınıfın eşleri için tören kimono, sembolik görüntüler ile işlemeli).
Japonya'nın modern sanatı, çok sayıda sanatçı ve zanaatkar tarafından temsil edilmektedir, ancak bunların çoğunun Edo döneminin geleneksel tarzlarında çalışmaya devam ettiği söylenmelidir.
</ p>
