İnsanlar ve dönemler değişti ve sevgi her yaşta farklı şekilde anlaşıldı. Felsefe hala zor soruya cevap vermeye çalışıyor: Bu muhteşem his nereden geliyor?
Aşk, Platon'un felsefesi açısından, olurFarklı. Ero'ları iki hipostaza böler: yüksek ve alçak. Eros dünyevi, insan hislerinin daha düşük bir tezahürünü temsil eder. Bu tutku ve şehvet, her ne pahasına olursa olsun insanların kader ve kaderlerine sahip olma isteği. Platon'un felsefesi, bu tip bir sevgiyi insanoğlunun gelişimini engelleyen, aşağılık ve kaba bir şey olarak görüyor.
Cennet gibi Eros, yıkıcıdünyevi, gelişimi temsil eder. O yaratıcı başlangıç, germaniziruyuschy hayat, zıtlıkların birliğini tezahür eder. Göksel cennet, insanlar arasındaki muhtemel fiziksel temasın inkarcı değil, manevi ilkedir. Dolayısıyla platonik aşk kavramı. Kalkınma hissi, varlık uğruna değil.
Aşk felsefesinde Platon son yer değilandrojen efsanesini yönetir. Bir zamanlar bir adam tamamen farklıydı. Dört kolu ve bacağı vardı ve başı farklı yönlerde birbirine tamamen benzeyen iki yüzü inceledi. Bu antik insanlar çok güçlü ve önceliklerle tanrıların arasında tartışmaya karar verdiler. Fakat tanrılar, cesur androjenleri cezalandırdı ve her biri ikiye bölündü. O zamandan beri, talihsizler kendilerinin bir kısmını aramaya dolaşıyorlardı. Ve sadece kendilerinin ikinci bölümünü bulan şanslı olanlar nihayetinde kendilerini ve dünyayı gerginleştirir ve kendileri ve dünya ile uyum içinde yaşarlar.
Androjenlerin efsanesi,uyum. İnsan sevgisi Plato'nun felsefesi, bir dizi yüce duyguya yükselir. Ancak bu gerçek aşk ve karşılıklılık için geçerlidir, çünkü bütünün bir bölümünden diğerini sevemezsiniz.
Ortaçağ felsefesindeki sevgi kavramıdini bir renk kazanır. Tanrı'nın kendisi, tüm insanlığa aşk uğruna evrensel günahın kurtuluşu için feda etti. Ve o zamandan beri Hıristiyanlıkta aşk öz fedakarlık ve kendini inkar ile ilişkilendirildi. Sadece bu yüzden doğru sayılabilirdi. Tanrı aşkının diğer bütün insan tercihlerinin yerini alması amaçlanmıştır.
Hıristiyan propaganda tamamen bozulduinsanın insana olan sevgisini, tamamen yardımcısına ve şehvetine indirdi. Burada bir çatışma gözlemleyebilirsiniz. Bir yandan insanlar arasındaki sevgi günahkâr olarak kabul edilir ve cinsel ilişki neredeyse iblis davranıştır. Ancak kilise aynı zamanda evlilik ve aile kurmayı teşvik eder. Tek başına, anlayış ve insanın ışığa görünümü günahkârdır.
Rus sevgisi felsefesi V. sayesinde doğmuştur. Rozanov. Bu konuyu öncelikle yerli filozoflar arasında ele alıyor. Onun için bu his en saf ve en yüce olanıdır. O, güzellik ve hakikat kavramına aşkı tanımlar. Rozanov daha da ileri gider ve doğrudan doğruyu söylemeksizin imkansız olduğunu belirtir.
Rozanov sevginin tekelleşmesini eleştiriyorHıristiyan kilisesi. Bunun ahlaki ihlale katkıda bulunduğunu belirtiyor. Karşı cinsle ilişkiler hayatın ayrılmaz bir parçası olup, ailenin devam etmesiyle bu kadar ciddi biçimde kesilemez veya resmileştirilemez. Hıristiyanlık, manevi zemini fark etmeden, doğrudan cinsel ilişkiye aşırı ilgi gösterir. Rozanov, bir erkek ve bir kadının sevgisini tek, genel bir başlangıç olarak algılar. Dünyayı ve insanlığın gelişimini harekete geçiren odur.
V. Soloviev, Rozanov'un bir takipçisidir, ancak vizyonunu öğretisine katmaktadır. Platonik androjen kavramına döner. Solovyov'un felsefesi açısından sevgi, bir erkeğin ve bir kadının iki yönlü bir eylemidir. Ama androgyne kavramını yeni bir yorumlama yapar. İki cinsiyetin varlığı, birbirinden çok farklı, insanın kusurundan söz ediyor.
Cinsiyetleri birbirine böylesine güçlü bir şekilde çekmek,Fiziksel yakınlık da dahil olmak üzere, yeniden bir araya gelme arzusundan başka bir şey değildir. Sadece birlikte, her iki cinsiyet de yeniden bir araya gelebilir ve kendilerini ve etrafındaki alanı uyumlaştırabilir. Bu yüzden dünyada çok fazla talihsiz insan var, çünkü kendinizin ikinci kısmını bulmak çok zor.
Onun öğretisine göre, seks çatışmayı yaratır,insanları ayırmak. Mıknatıs gibi parçalar, birleşmeye ve aşkı bulmaya eğilimlidir. Platonov'dan sonra Berdyaev'in felsefesi, aşkın ikiliği hakkında konuşuyor. O kadınsı, bu basit bir şehvet. Fakat ruhun mükemmelliğinin doruklarına çıkabilir. Kitlesel Hıristiyanlaştırmanın ardından cinsel sevgiye karşı tavrını düzeltmenin gerekli olduğunu söylüyor.
Cinsiyet ve cinsiyet farklılıklarının üstesinden gelmekBağlantı, aksine, her cinsiyetin işlevleri hakkında net bir farkındalık. Sadece bu, yaratıcılığın başlangıcını açabilir ve her bireyin bireyselliklerini sonuna kadar geliştirebilir. Erkek ve dişi başlangıçların en belirgin biçimde tezahür ettiği karşıt cinsiyet ve samimiyet aşıdır. Bedeni ve ruhu birbirine bağlayan ve aynı zamanda bir kişiyi yeni bir manevi gelişim seviyesine yükseltir ve yükseltir.
Yine de, sevginin cinsel ve manevi olarak bölünmesi,yanlışlıkla. Şehvet ve etin aşırı hoşgörüsü Eski Roma'yı çoktan mahvetti. Sonsuz gündelik cinsel ilişkiler herkesi sıkıyordu. Belki de, bu, Hıristiyan dindeki samimi ilişkilere karşı bu katı tutuma neden olan şeydir. Her zaman “aşk” felsefesi kavramı yüceltilmiş ve yaşam ve kalkınmanın temelini göz önünde bulundurmuştur. Bu sevginin kime, bir insana veya daha yüksek bir varlığa bağlı olması önemli değildir. Asıl mesele, sevginin şehvetle değiştirilmemesi, Yunan filozoflarının ve yerli düşünürlerin bahsettiği şey budur.
</ p>
