İnsan kafatası çok ağırkas-iskelet sisteminin bileşeni. Kafanın kemiklerinin tamamı, şekli belirleyen ve beyin ve duyu organları için hazne görevi gören bir çerçevedir. Buna ek olarak, solunum ve sindirim sistemlerinin bazı unsurları kafatasında bulunur. Kemiklerine taklit ve çiğneme gibi çeşitli kaslar eklenmiştir. İnsan kafatasının aşağıdaki kısımlarını ayırmak alışılmış bir şeydir: yüz ve serebral, ancak bu bölme kemere ve taban bölümüne bölünme kadar keyfitir. Çoğu kafatası kemiğinde kompleks düzensiz şekil karakteristiktir. Farklı tip dikişler yardımıyla birbirlerine bağlıdırlar. Başın iskeletindeki tek hareketli eklem, çiğneme ve konuşmaya katılan temporomandibular eklemdir.
Bu bölüm küresel bir şekle sahiptir vebeyin Kafatası eşleşmemiş (oksipital, frontal ve sfenoid) ve buhar (temporal ve parietal) kemikleri kurdu. Hacmi yaklaşık 1500 cm³'tür. Beyin bölümü yüzün üstünde bulunur. Üst kafa kemikleri düz (dış) ve düz. Nispeten ince, ancak kemik iliğinin bulunduğu güçlü plakalardır. Aşağıda sunulan fotoğraf olan insan kafatası, - kendi işlevi vardır her öğe olan karmaşık ve mükemmel yapıdır.
Yüz bakımı departmanı gelince;eşleştirilmiş maksiller ve zigomatik kemikler, eşleşmemiş mandibular, palatine, lattik, dil altı ve lakrimal kemik, açıcı, burun kemiği ve inferior nazal konka. Dişler ayrıca yüz kafatasının bir parçası gibi görünürler. Bölümün eşleşmeyen kemiklerinin karakteristik bir özelliği, içinde bulunan organların termal yalıtımına hizmet eden hava boşluklarının bulunmasıdır. Bu kemikler, ağız ve burun boşluklarının duvarlarını ve yörüngeleri oluştururlar. Onların yapısı ve bireysel özellikleri çeşitli yüz özelliklerine sahiptir.
İnsan kafatasının anatomisi uzun zamandır araştırılmış ancakhala şaşırtıcı. Büyüdükçe ve daha sonra eskime sürecinde, kafa seks türünün biçimi değişir. Bebeklerde yüz ve beyin bölgeleri arasındaki oran yetişkinlerde olduğu gibi hiç de aynı değildir: ikinci derece belirgindir. Yeni doğanın kafatası pürüzsüz, eklemler elastik. Dahası, kemer kemikleri arasında bağ dokusu veya fontanel vardır. Beynin hasar görmeden doğum sırasında kafatasının kısımlarının yerinden olmasını sağlarlar. Yaşamın ikinci yılında, fontanelles "yakın"; baş büyük ölçüde büyümeye başlar. Yaklaşık olarak yedi yıla kadar sırt ve ön kısımlar oluşur, süt dişlerinin yerini radikal olanlarla değiştirir. 13 yıla kadar, kafatasının kasası ve tabanı eşit oranda büyür ve hızlı büyür. Sonra ön ve yüz bölümlerinin dönüşü gelir. 13 yıl sonra cinsel farklılıklar ortaya çıkmaya başlıyor. Erkeklerde kafatası daha uzun ve kabartılmış hale gelir, kızlar yuvarlak ve düzgün dururlar. Bu arada, kadınlarda beynin hacmi erkeklerinkinden daha az (esasen iskeletleri erkek boyutundan daha aşağıda olduğu için).
En uzun büyüme ve gelişmeyüz bakımı departmanı, ancak 20-25 yıl sonra da yavaşlar. 30 yaşında bir erkeğe ulaştıktan sonra dikişler büyür. Yaşlı insanlar kemiklerin (baş ağrısı dahil) elastikiyet ve mukavemetinde azalmaya sahiptirler, yüz kısmında deformasyon oluşur (başta diş kaybı ve çiğneme işlevlerinin bozulması nedeniyle). Fotoğrafı aşağıda görülebilen birinin kafatası ihtiyar adam aittir ve bu hemen nettir.
Kafatasının beyni iki eşitsizden oluşurparçalar. Aralarındaki sınır, infraorbital sınırdan zigomatik sürece giden çizginin hemen altında çalışır. Kama-zigomatik sütür ile çakışır, daha sonra yukarıdan dış işitsel açıklıktan geçer ve oksipital çıkıntıya ulaşır. Görsel olarak, kafatasının tonozunun ve tabanının net bir sınırı yoktur, bu yüzden bu bölünme keyfi.
Bütün bu düzensiz sınırın üstündesatır, tonoz veya çatı denir. Tonoz, parietal ve frontal kemiklerin yanı sıra oksipital ve temporal kemiklerin pulları tarafından oluşturulur. Kasadaki tüm parçalar düz.
Taban, kafatasının alt kısmıdır. Onun merkezinde büyük bir delik var. Bu arada, kranyal boşluk, vertebral kanal ile bağlantılıdır. Sinir ve damarlar için çok sayıda çıkış noktası vardır.
Tabanın yan yüzeyleri oluşturulmuştur.zamansal kemikler çifti (daha kesin olarak, ölçekleri). Arkasında yarım küre şeklindeki oksipital kemik bulunur. 3-6 yaşlarında tamamen bire birleşen birkaç düz parçadan oluşur. Aralarında büyük bir delik var. Kesin olarak, kafatasının tabanı sadece basilar parçayı ve oksipital kemiğin pullarının ön kısmını içerir.
Tabanın bir başka önemli bileşeni sfenoid kemiktir. Zigomatik kemikler, vomer ve gözyaşı ile birleşir ve bunların yanı sıra - daha önce sözü edilen oksipital ve temporal ile birlikte.
Sfenoid kemik büyük ve küçüktürlahanası, kanatları ve bedenin kendisi. Simetriktir ve bir kelebek ya da yayılmış kanatlı bir böceği andırır. Yüzeyi, çok sayıda çıkıntı, kıvrım ve deliğin bulunduğu düzensiz, düzensizdir. Oksipitalin terazileri ile kama şeklindeki eklem eşzamanlı olarak bağlanır.
İç tabanın yüzeyi, düzensiz, içbükey, tuhaf yüksekliklere bölünür. Beynin rahatlamasını tekrarlar. iç Kafatasının tabanı üç fovea içerir: geri, orta ve ön. Bunlardan ilki en derin ve yetenekli. Bu oksipital sfenoid, parietal kemik, aynı zamanda, piramidin arka yüzey bölümleri ile oluşturulmaktadır. Posterior fossa oksipital iç çıkıntı oksipital crest geçen yuvarlak bir delik vardır.
Orta depresyonun alt kısmı: kama kemiği, temporal kemiklerin pullu yüzeyleri ve piramidin anterior yüzeyleri. Ortada, hipofiz bezinin yer aldığı sözde Türk eyeri vardır. Uyuyan kargalar Türk eyerinin tabanına uymaktadır. Orta fossanın lateral kesimleri en derindir, sinirlerde (görsel dahil) amaçlanan birçok delik vardır.
Tabanın ön kısmı için olduğu gibisfenoid kemiğin küçük kanatları, frontal kemiğin orbital kısmı ve kafesli kemik tarafından oluşturulur. Çukurun çıkıntılı (ortadaki) kısmı horozun tepesi olarak adlandırılır.
Kafatasının tabanı dışarıdan nasıl görünüyor? İlk olarak, ön kısmı (kemik damak, dişler ve alveolar maksiller süreçlerle sınırlıdır) yüzün kemikleri tarafından gizlenmiştir. İkincisi, tabanın arka kısmı temporal, oksipital ve kama şeklinde kemikler tarafından oluşturulur. Kan damarlarının ve sinirlerinin geçişi için tasarlanmış çeşitli delikler içerir. Tabanın merkezi kısmı, her iki tarafta aynı büyüklükteki kondiler ile büyük bir oksipital foramen tarafından işgal edilmiştir. Servikal omurgaya bağlanırlar. Tabanın dış yüzeyinde ayrıca subulate ve mastoid süreçleri, sfenoid kemiğin pterygoid süreci ve çok sayıda açıklık (juguler, silikoid) ve kanallar bulunur.
Kafatasının tabanı, Neyse ki, bu kemer kadar savunmasız değildir. Bu kısımdaki hasar nispeten nadirdir, ancak ciddi sonuçları vardır. Çoğu durumda, baş veya bacaklara bir sonraki iniş, alt çene ve burun tabanı üzerindeki kazalar ve darbeler ile büyük bir yükseklikten düşmelere neden olurlar. Çoğu zaman bu etkilerin bir sonucu olarak, temporal kemik hasar görür. Baz kırıkları beyin omurilik sıvısı (kulaktan veya burundan beyin omurilik sıvısı dışarı akışı), kanama eşlik eder.
Anterior kranial fossa hasar görürse,Göz bölgesinde morluklar, ortalama mastoid işleminde çürüyse oluşur. Bazaltın kırılmasıyla birlikte sıvı ve sıvı içmenin yanı sıra işitme kaybı, tat duyu kaybı, felç ve sinir hasarı oluşabilir.
Kafa tabanı tabanındaki yaralanmalar en iyi sonuçlanır.omurga eğriliğine, en kötüsü - felç tamamlamak için (bunların bir sonucu olarak, merkezi sinir sistemi ve beyin arasındaki bağlantı kırılır). Bu tür kırıklar yaşayan insanlar genellikle menenjit muzdarip.
</ p>
