Felsefe ve tıp yakından ilişkili bilimlerdiraralarında insanların çalışma konuları. Felsefi araştırmanın amacı manevi başlangıç, eylemlerden önce gelen düşüncelerdir. Tıp insan rahatsızlıklarını neredeyse iyileştirmek için tasarlanmış daha doğru bir bilimdir. Yine de pratik yapan doktorlar, spiritüellerin sağlık üzerindeki etkisi hakkında her zaman filozofların görüşüne ilgi duyarlar. Felsefe sahipleri, ruhu incelemekte, birincil hastalık kaynaklarını belirlemeye çalışmaktadırlar.
Felsefe ve tıp arasında yakın bir ilişki bulundukendilerini, tıp felsefesinin bilimsel çalışmalarının ayrı bir bölümünde. Bu, tıp alanındaki ontoloji, etik ve epistemoloji yasalarını, tıbbın bilişsel yönünü, toplumun gelişimindeki rolü ve toplumsal alanı inceleyen ayrı bir bilimdir. Tıp felsefesi, insan etkinliğinin sistemdeki rolü, tıbbın kamusal yaşamdaki yeri, birey ve bütün uluslar olarak genelleştirir.
Bu bilim çalışmasının ana konularından biriBu doktor ve hasta, farklı kültürlerin tarihi ve dini dünya görüşlerinin ışığında belirli eylemlerin uygunluğu ahlaki ve etik bir tutumdur.
Bu iki bilimdeki kişilik üzerindeki etki yöntemlerison derece farklı. Tutarsız olarak felsefi zihin akıl akışı ve doktorun kesin, hızlı kararları. Buna canlı bir örnek cerrahın uygulamasıdır. Davranışlarını düşünmek bazen birkaç saniye harcamak zorunda kalır, gecikme bir insan hayatına mal olabilir - evrenin en büyük önlemi. Doğru, kesin ve hızlı uygulama tıbbıdır. Bilim felsefesi, düşünce yöntemlerini kullanır, belirli şeylerin gerçekleşmesi yıllara kişiye gelir. Bu beşeri bilimleri yalnızca çalışma nesnesi olarak insanlar üzerinde odaklamakla kalmaz aynı zamanda birleştirir.
Felsefe ve tıp hem benzer görevleri yerine getirir,Aynı amaçlara yönelik olarak, ortak metodolojileri kullanın. Sonuçta, hem bu bilimler birleşik çabalar, hem de insan sorununun yeryüzünde hayatta kalmasını sağlamak ve dış faktörlere uyarlanabilme yeteneğini güçlendirmek için bir ve aynı sorunu çözmeye çağrılmıştır. Bu konuda doktorların ve filozofların eylemleri farklıdır. Tıp, bedeni sağlığı, felsefesi güçlendirmek için tasarlanmıştır - ruhu iyileştirir ve ahlaki konumları güçlendirir.
Felsefe ve tıp, yaşam için daha önemli olan nedir? Dünyadaki insan konumlarını güçlendirmek konusundaki sorunun çözülmesinde bu faktörlerden hangisi daha önemlidir, özellikle de yüzyılımızda hızlı ilerleme ve yeni teknolojiler gelişiyor mu? Neden şimdi birçok insanda bir kişinin yerini alabilecek bir robot felsefesi ve yapay organlar akrabalar gibi insan vücudunda çalışmalı?
Ve giderek, giderek artan bir şekilde, tıp bilimcileriEski kaynaklar, zihinsel tedavinin ayrılmaz bir şekilde pratik tedavi ile bağlantılı olduğu zaman. Öz-bilinçliliğin fiziksel duruma değişmesinin, değişen görüşlerin etkisinde hastalığın seyrinin değişmesi ve yaşam prensiplerinin araştırılması, tıbbi araştırmalarda konu haline gelmiştir.
Ekoloji, beslenme, fiziksel sağlığın etkisietkinlik, bir kişinin psikolojik durumundan çok daha fazla değil. Başka bir deyişle: Bir bireyin yaşam felsefesi, tıbbi göstergelerine yansımaktadır. Her doktor aslen bir psikolog olmalı. Ruh üzerinde olumlu bir etki yaratmadan bedeni tamamen tedavi edemezsiniz.
Her insan bu dünyaya sahip olmadan gelirBavul yok, kelimenin tam anlamıyla çıplak ve yalınayak. Fakat aynı zamanda, her biri kendi özel zenginliği, dünyalarını, kendi yetenek, onların bireysel, o Cosmos layık olduğu yetenek şey benzemiyor vardır. Dışsal koşulların etkisi altında: toplumun temelleri, din, aile gelenekleri insanın bireysel felsefesini oluşturdu. Geleneksel tıp bir birey, eşsiz bir örneği değil, sadece organ ve iskelet parçaları standart bir kümesi olarak her kişinin davranır. Bu nedenle, şifacıların tedavisi (gerçek şifacılar ve şarlatanlar bahsediyoruz yok) aynı belirtiler için farklı olacaktır. Çoğu zaman ulusal doktor hastanın bilincini değiştirmeye çalışır. Antik tıp felsefesi, manevi birliği ve bedensel Hipokrat, İbn Sina, Aristo, Bebel ait anketlere yansıyan.
Dünyadaki tam bilgi, insan ve onun uyumu değilmodern bir kültüre sahip değildir, fakat yine de doğu felsefesi ve tıbbı en çok ilişkilidir. O zamanlar Avrupa tıp alanında saf bilim yolunu aldı, doğudaki doktorlar tıbbi, mistik ve felsefi ilaç ve tıbbi yönlerini birleştirdiler. Sonuç, bu bölgenin doktorlarının, ciddi modern bilgiye ek olarak, doğal sezgiye ve eski geleneklere dayanmalarıydı.
Oryantal şifacıların olağan yöntemleri: Akupunktur, yönlendirilmiş masajlar, infüzyonlarda bulunan bitki ve bitkilerin garip kombinasyonları, ruhaniyet ve bedenin tek olduğu gerçeğine dayanır. Bireysel organın hastalığı, halsizlik oluşturan ruhsal nedenler olmadan tedavi edilmez.
Avrupa medikalinde felsefenin tıpta rolüEn sık teorik düzeyde belirlenir. Felsefe dersleri önemli bir bilgi olarak algılanmakta, ancak temel bilgiye çok önemli bir katkı değildir. Bununla birlikte, tıp pratiğinin bir yönü tıp felsefesi ile en yakından ilişkilidir - bu bir tıbbi etik meselesidir. Doktorunuzdaki güven derecesi, iyileşmenin zamanlamasını belirler. Bu, en sert şüpheciler tarafından bile tartışılmaz. Doktorun tedaviyi ne zaman sonlandıracağına karar verme hakkı, ötanazinin etik tarafı, tıbbi sır - bu konular hekimler ve filozoflar tarafından tartışılmaktadır. İşlerinin asıl amacı bir eski emre indirgenmiştir: "Zarar vermeyin!"
</ p>
