Latinceden çevrilmiş, soyut sanat vasıtalarıkaldırma, dağıtma. Yirminci yüzyılda ortaya çıkan yeni bir sanatın adı buydu. Özü, grafik, resim ve heykelde gerçek fenomeni ve objeleri tasvir etmeyi reddetmektir. Sanatçılar, soyutlayıcılar belli bir "yeni" gerçekliği ortaya çıkaran figüratif olmayan, anlamsız kompozisyonlar yarattılar. Bu, özellikle P. Mondrian, K S. Malevich ve V. V. Kandinsky'nin eserlerinde belirgindir.
Soyut sanat
Bu yönerge böyle bir temel üzerine kurulmuştur.Fütürizm, Kübizm ve Ekspresyonizm gibi birçok dikkate değer eğilim. Yeni sanat trendinin temsilcileri, izleyiciye belirli derneklere neden olan bazı geometrik formları ve renk kombinasyonlarını "uyumlaştırmaya" çalıştılar. Soyut sanatın ortaya çıkış tarihi, Münih V. Kandinsky'de "Sanatta maneviyat üzerine" bir tezin bulunduğu 1910 olarak kabul edilir. Sanatçı bilimsel bulgulara dayanarak bu yaratıcı tekniğin kanıtı oldu. İkinci Dünya Savaşı sırasında Birleşik Devletlerde soyutlama okulları ortaya çıktı. Yıllar geçtikçe bu yön giderek popüler hale geliyor. İlk Amerikalı sanatçılar-soyutlayıcılar M. Toby ve J. Pollock cesurca doku ve renk kombinasyonları ile deneyler yaparlar. Çalışmaları, yazarların öznel fantezilerini ve izlenimlerini aktarır, duygusal empati ve düşünce hareketini doğurur.
Çağdaş sanatçılar-soyutlayıcılar
Belki de bunun en ünlü temsilcileriP. Picasso, P. Mondrian, K. Malevich, M. Larionov, V. Kandinsky, N. Goncharova, Fr. Kupka. Amerikalı sanatçı J. Pollock, fırçayı kullanmadan tuval üzerine boya püskürtmeyi içeren "damlama" adlı yeni bir teknik geliştirdi. K. Malevich'in eserleri, görüntülerin biçimsizliğini ve ışık tonunu andıran tonların parlaklığını birleştiriyor. Sanatçılar, abstractionists N. Goncharova ve N. Larionov bir alt yönü oluşturun - radyasyon, bir özelliği ışık iletimi. 1940'da, sanattaki yeni trendin temsilcileri, tematik bir dergi üreten "Salon des realites nouvelles" derneğini örgütledi.
Soyutlama Akışları
Sanat eleştirmenleri iki farklı yönü ayırt ederBu stil: geometrik ve lirik soyutlamalar. İlk akış açık ve kesin olarak tasvir edilmiş figürlere dayanıyor, ikincisinde serbestçe akan biçimler hakim. Çağdaş soyut sanatçıların tabloları, bu yeni sanat formunun diğer yönlerini yansıtıyor. kübizm: Eserlerdeki mevcut nesneleri geometrik formlara "kırma" eğilimi var. Rayonizm ışık iletimini esas alır, çünkü kişi nesnenin kendisini değil, ondan gelen ışınları algılar. Neoplastitsizm: Bu doğrultuda çalışan soyut sanatçılar, spektrumun ana tonlarında boyanmış büyük dikdörtgen planlıları tercih ediyorlar. tashizma - lekelerle sözde boyama, gerçekliğin imgelerini yeniden oluşturma, ancak yaratıcının bilinçsiz aktivitesini ifade etme. Süprematizm En temel geometrik ana hatların çok renkli düzlemlerinin bir kombinasyonunda ifade buldu.
</ p>
